unison [ˈjuːnɪsn] n (idm) *in unison (with smb/smth) a) бірге, бірлесе, бір мезгілде/ уақытта ♦They moved in perfect unison. – Олардың бәрі (де) бір мезгілде үйлесе жүрді. b) үйлесе, бірлесе, жараса, өзара келісе ♦If the Security Council members act in unison, they may prevent an outbreak of war in the region. – Қауіпсіздік Кеңесі (өзара) үйлесе әрекеттенсе, аймақтағы соғыстың алдын-ала алады. c) (music) үйлесе (ән салу, музыка ойнау) ♦The oboe was in unison with the clarinet. – Обой мен кларнет үні үйлесе шықты.