unsmiling [ˌʌnˈsmaɪlɪŋ] adj (formal)​ күлімдемейтін, жымимас, жымимайтын; дүрдиген, түксиген ♦His eyes were hard and unsmiling. – Көздері тастай, безірейген. ♦He was a tall man with a thin, unsmiling face. – Ол ұзын бойлы, сопақ бет, түксиген адам еді. ♦The man stood aside, unsmiling, for them to enter. – Кісі олар кірсін деп түксие жол берді.