unwitting [ʌnˈwɪtɪŋ] adj бейхабар, аңғал, (не істеп жатқанын, не жағдайда екенін) білмейтін, білмеген, байқамаған ♦He became an unwitting accomplice in the crime. – Ол абайламай, қылмысқа сыбайлас/ қатысты болып шықты. ♦They had been made unwitting tools of the regime. – Олар аңғалдықпен режимнің құралына айналды.