unworthy [ʌnˈwɜːði] adj (formal) 1. ∼ (of smth) лайықты емес (opp: worthy) ♦He considered himself unworthy of the honour they had bestowed on him. – Ол олардың өзіне көрсеткен құрметіне лайықты емеспін деп ойлады. 2. ∼ (of smb) жараспайтын, дұрыс емес, жөнсіз (қылық, мінез) (syn: unbefitting) ♦Such opinions are unworthy of educated people. – Білімі жоғары адамдар бұлай сөйлемейді.