utter [ˈʌtə(r)] A.adj мүлде(м), тіпті, нағыз ♦That's complete and utter nonsense! – Бұл - барып тұрған нағыз былшыл! ♦To my utter amazement she agreed. – Ол келіскенде жағамды ұстадым. ♦He felt an utter fool. – Өзін нағыз ақымақ сезінді. B.v (formal) ∼ smth дыбыстау, дауыстау, дауыс шығару; айту, деу ♦He uttered a great cry of anger. – Ол ызаға булыға ыңыранды. ♦The wounded prisoner uttered a groan. – Жаралы тұтқын ыңыранды. ♦She did not utter a word during lunch. – Түскі ас кезінде ол ләм демеді/ үн қатпады.