veracity [vəˈræsəti] n (formal)​ растық, шын/ рас болушылық, шындық; шыншылдық, шын/ рас айтушылық (syn: truth, truthfulness) ♦They questioned the veracity of her story. – Олар оның әңгімесіне күмән келтірді / әңгімесінің растығына күмән келтірді. ♦They had no reason to doubt his veracity. – Оларда оның сөзінің растығына күмәнданатын себеп болмады.