vindictive [vɪnˈdɪktɪv] adj​ кекшіл, өкпешіл, кінәмшіл, ызақор, қыршаңқы, міншіл (syn: spiteful) ♦He accused her of being vindictive. – Ол (еркек) оны (әйелді) кінәмшілсің деп сөкті. ♦a vindictive comment – қыршаңқы/ міншіл сөз ♦They are just jealous, vindictive people. – Олар – әшейін қызғаншақ, кінәмшіл адамдар.