vomit [ˈvɒmɪt]A.v (also informal throw up) құсу (syn: be sick) ♦The smell made her want to vomit. – Иістен жүрегі айныды. ♦∼ smth up He had vomited up his supper. – Ол ішкен асын құсып тастады. ♦∼ smth The injured man was vomiting blood. – Жаралы адам қан құсып жатты., Жаралы адамның аузынан қан ағып жатты. B.n ​құсық ♦You must ensure that an unconscious person does not choke on their own vomit. – Ессіз адам құсығына тұншығып қалмасын.