​wheeze [wiːz] A.v алқыну, пысылдау, демігу, ырсылдау, ауыр дем алу, пысынау, әрең дем алу/ тыныстау, қыстығу ♦He was coughing and wheezing all night. – Ол түні бойы жөтеліп, демігіп шықты. ♦She was wheezing with delight at her own joke. – Ол өз қалжыңына өзі жымыңдап, пысынады. ♦‘I have a chest infection,’ she wheezed. – «Маған бірдеңе/ бір инфекция жұғыпты» деді ол пысылдай. B.n 1.пысыл, ырсыл; алқыну, пысылдау, демігу, ырсылдау, ауыр дем алу, пысынау, әрең дем алу/ тыныстау 2. (BrE, old-fashioned, informal) айла, амал ♦He came up with a clever wheeze. – Ол бір амал/ айла ойлап тапты.