whiten [ˈwaɪtn] v ағару, ақ болу, бозару; ағарту, ақ ету/ болғызу, бозарту ♦He gripped the wheel until his knuckles whitened. – Саусақ буындары бозарғанша/ ағарғанша ол рульді қыса/ қысып ұстады. ♦Her face whitened when she heard the news. – Хабарды естігенде беті бозарып кетті. ♦∼ smth Snow had whitened the tops of the trees. – Қар ағаш ұштарын ағартыпты.