wield [wiːld] v 1. ∼ smth билігі/ күші/ шамасы болу ♦She wields enormous power within the party. – Партияда оның (әйелдің) билігі зор. 2. ∼ smth (қолында) ұстау, ұстап тұру (syn: brandish) ♦He was wielding a large knife. – Қолында (бір) дәу пышақ бар еді.