​zenith [ˈzenɪθ] n 1.зенит, Күннің тал түстегі ең жоғары нүктесі, Айдың аспандағы ең жоғары нүктесі, аспан биігі, тас төбе (адамның тұрған жеріндегі аспан биігі) ♦The sun rose towards its zenith. – Күн өзінің биігіне жақындады. 2. (formal) шарықтау шегі, шың, ең табысты кезе(ең) (syn: peak) (opp: nadir) ♦The rock band was at the zenith of its creative powers. – Рок-ансамбль өз шығармашылығының шарықтау шегіне жеткен еді.